bepalen mijn leven...

Ja ik word ouder ! Waar ik inmiddels wel achter ben en met mij vele 'ouderen' dat de meeste dingen waar zorgen om gemaakt worden vaak dingen zijn die je zelf kan veranderen. Jahaaa is wel even een dingetje, uit je comfortzone stappen en andere keuzes maken. En als dat dan gebeurt is het: had ik dit maar jaren eerder gedaan! En eerlijk is eerlijk, je hebt niet altijd door, dat je beland bent in een of ander patroon, waardoor je zelf alles in stand houd. Ik betrap me er nog wel eens op, als ik me daar eindelijk bewust van word. Door bijvoorbeeld de volgende gedachte die dan even langs komt waaien: Ik ben echt te oud voor deze shit!!! AAAh daar heb je er een! Iets waar ik absoluut klaar mee ben en niet meer wil! Het eerste wat ik me dan afvraag is: Is het redelijk? Mag ik hier wat mee? Wil ik hier wat mee? Kan ik hier wat mee? Als overal het antwoord JA op is, dan ga ik er mee aan de slag. Ik ga die confrontatie aan met mezelf en/of met die ander. Geen tijd meer voor bullshit jongens, geen zin meer in spelletjes en om de stront heen blijven draaien. Gewoon aanpakken die handel! Blijf je dan nog wel vriendjes? Ja, als je eerlijke gesprekken mag voeren met elkaar, is er genoeg respect en word het alleen maar gewaardeerd. Soms kom je er achter dat je helemaal alleen aan een dood paard loopt te trekken. Of dat je er eigenlijk iets van gemaakt hebt, wat er helemaal niet is. Dus... geen vriendjes meer, ook goed ! Weet je ik heb geen zin meer om te buigen tot ik bijna omval, daar ben ik zo klaar mee! Mijn advies voor jonge lui: begin er alsjeblieft wat eerder mee !!! Wacht niet tot je oud bent en je eindelijk door de overgang geen bullshit meer tolereert. Nieuwe lijfspreuk voor jonge lui: I'm too young and clever for this shit !!! Hmmm... is eigenlijk ook wel wat voor de 'jongere oudere' onder ons ;) liefs, Bianca

Verkeerde afslag, verkeerde dimensie...

Heel vaak krijg ik de opmerking: "Ik wil zo een relatie als jullie hebben, jullie zijn zo gelukkig! Hoe doe je dat toch?" Wij zijn inmiddels 13 jaar getrouwd en 18 jaar bij elkaar en inderdaad heel gelukkig. Om zo gelukkig te zijn, zijn er een paar essentiële onderdelen in de kern van de relatie nodig. Wij hebben die onderdelen gevonden, wat voor ons heel goed werkt. Aangezien er toch regelmatig dezelfde vraag wordt gesteld: 'Hoe doe je dat?' ga ik proberen het voor jullie uiteen te zetten, hoe wij tot een fijne, ruzie-vrije en stabiele band/relatie zijn gekomen. 1. Het is enorm belangrijk te weten/beseffen dat een 'perfecte' relatie niet bestaat, en een 'bijna perfecte' relatie niet vanzelf ontstaat ;) Vaak is het een verwachting die er in het begin van een relatie is, een on-realistische verwachting van bv. huisje-boompje-beestje, rozengeur & maneschijn, de regenboog in het kwadraat, de prins op het witte paard, de princes op de erwt etc. Dat is waar we mee gevoed worden in onze jeugd, met sprookjes, overdaad van fantasieën. Daarnaast werd er in onze jeugd ook vaak geen 'vuile was' buiten gehangen, iedereen is 'perfect naar buiten' gelukkig. Als je zo een verwachting heb van de relatie op dat roze wolkje, dan donder je er al heel gauw teleurgesteld van af. Realistisch zijn is beter voor beiden, dan ben je je veel meer bewust van wat je voelt, vind en denkt. Niemand is perfect, iedereen heeft leuke en minder leuke kanten. Besef dat beiden goed !! En gelukkig maar, anders werd het maar een saaie boel ;) 2. De relatie heeft een stabiele ondergrond nodig: communicatie, vertrouwen, respect, accepteren en loslaten.  Communicatie betekent: veel praten en naar elkaar luisteren ! (allebei welteverstaan ;) Weet wat de ander fijn en niet fijn vind en zoek samen naar een antwoord/oplossing die voor beiden werkt daarin. Als er angst bestaat in de relatie: zoals angst om veroordeeld te worden, angst om niet gezien te worden, angst om niet gehoord te worden, angst om verlaten te worden etc. Dan wordt er niet geluisterd naar elkaar en word er al gauw van alles als een aanval gezien en bestaat er veel wantrouwen. Angst is geen ondergrond die je wilt hebben in een relatie, het geeft veel stress , ellende en onnodige ruzies, dit zie ik veel om me heen. Als je merkt dat je angst hebt in de relatie, ga hier dan aan werken samen met een therapeut, het kan je relatie redden. Een voorbeeld van vertrouwen is: Hij of zij kiest er vrijwillig voor om bij mij te zijn en met mij een relatie te hebben. Als die ander dat niet wilde was hij of zij nu niet hier. Dus laat de angst los en vertrouw en accepteer dat de ander daadwerkelijk bij jou wil zijn !! Laat de ander en jijzelf volledig zichzelf zijn, probeer elkaar niet te veranderen. Als je de ander wil veranderen, is deze partner niet de goede voor jou, dan zoek je eigenlijk een 'ander soort' iemand. Het is niet de bedoeling en dus ook niet fijn als je moet veranderen in een ander persoon, dan mag en kan je niet jezelf zijn en word je zeer ongelukkig. In feite is het een afwijzing van de ander naar jou of andersom:' je bent niet goed zoals je bent'. Accepteer de ander voor wat hij of zij is, ook de minder leuke kanten die je beiden zeker tegen gaat komen van elkaar. Dat is heel normaal, want je bent niet hetzelfde en ook niet hetzelfde opgevoed. Accepteer de minder leuke kanten en ga de uitdaging met elkaar aan om hier een mooie tussenweg in te vinden die voor beide fijn en goed is met alle respect voor elkaar. Praat veel met elkaar, hou je niet in, benoem alles vanuit jezelf (dus niet: jij dit, jij dat, maar: ik merk dat, ik voel dat), dus met respect naar de ander en niet als een aanval. Als je veel met elkaar praat, dan heb je geen kans op ruzie, want je benoemt alles met het doel: ELKAAR TE BEGRIJPEN, niet om elkaar te kwetsen, dat mag natuurlijk nooit het doel zijn van een gesprek. Wacht niet te lang met praten, stel het niet uit, want dan wordt het een irritatie-factor van niet geringe omvang (afhankelijk van je leeftijd zeer snel tot langzaamaan)... 3. Laat elkaar vrij *Gun elkaar de verschillen en een eigen ontwikkeling, leg de ander niets op en hou ook niets tegen wat de ander belangrijk of leuk vind ook al wijkt het af van wat jij er van vind. Ieder in de relatie heeft recht op geluk en blijheid in wat diegene doet/wil. Daarom is vertrouwen en respect zo belangrijk. *Wees geen vader of moeder, wees een gelijkwaardige partner, corrigeer, controleer of domineer de ander niet, maar stel vragen, vul niet in voor de ander. *Gun de ander wat de ander blij maakt en andersom. Maar laat ook de ander alleen dingen doen, mocht jij hier niet blij van worden en andersom. Dus deel de dingen die overeenkomen en gun het de ander en laat de ander vrij in dingen die de ander alleen leuk vind. Je hoeft niet alles van de ander leuk te vinden, dan gaat het je tegenstaan. Daar is vertrouwen voor nodig. *Geef elkaar aandacht en als je beiden een druk leven hebt: maak ook tijd voor elkaar, doe ook leuke dingen samen, anders groei je uit elkaar. *Maak beslissingen in overleg met daarin een grote gun-factor. Nogmaals communicatie is altijd erg belangrijk. Ik denk dat ik zo het belangrijkste wel uiteen heb gezet. Elkaar het beste en geluk gunnen maakt dat je loslaat en het loslaten brengt je dichter bij elkaar dan je kunt vermoeden. Wij zijn geen bezit van elkaar, wij willen bij elkaar zijn. De reden dat wij zo lang samen zijn en elkaar niet kwijt willen is dat we beiden onszelf mogen en kunnen zijn op alle fronten. We hebben veel vertrouwen in elkaar en onszelf omdat we mogen ontwikkelen en groeien met en van elkaar. Ieder op zijn/ haar gebieden, zonder te oordelen, zonder af te remmen, gewoon omdat we elkaar alles gunnen waar we blij van worden. Geluk zit niet in een klein hoekje hoor, het is om de hoek! Je moet het alleen willen zien, loslaten en vertrouwen. Liefs, Bianca 'Liefde is op weg zijn naar jezelf te vinden in elkaar. - Toon Hermans '

Ik ben opgegroeid met negatieve verhalen over de overgang. Maar... ik wou dat ik jaren eerder in de overgang was gegaan!! Sterker nog, ik denk echt dat we er bij gebaat zijn in de overgang te worden geboren. Mijn God wat een verademing ! De overgang heeft mij werkelijk doen stilstaan. De overgang geeft mij overzicht. De overgang geeft mij rust en laat mij zien wat belangrijk is. Het maakt mij zo ongelofelijk bewust van het leven. Het is een hele intense fase. Wie had dat ooit gedacht dat ik nog eens mag meemaken dat ik me weinig tot bijna niet meer druk maak. Ik moest zoveel van mezelf. Geen dagjes bijscholing, nee joh een hele opleiding! Niet 1 hobby, nee 50! Niets was te veel, hard werken, veel leren en er voor iedereen zijn. En wat maakte ik me altijd druk om van alles en nog wat. Het is gewoon echt waar, de overgang maakt een wijze vrouw van je. Ik doe nog maar zelden iets wat ik niet leuk vind. Ik neem tijd voor mezelf als ik daar behoefte aan heb. En als dat een weekend of een week is, het kan en ik doe het ook! Geen schuldgevoel meer, maar heerlijk en intens genieten. Als iets niet meer haalbaar is, jammer dan, dan maar in een volgend leven. Ik accepteer het zoals het is. Ik stap erover heen en ga verder. Ik word te oud voor bullshit. Ja ik werk nog steeds hard en veel, maar ik geniet er van. Merk ik aan mezelf dat het even te veel word dan gaan er grote kruizen door mijn agenda, dan neem ik gewoon vrij. Ik kan zo genieten van kleine onbenulligheden, wandeling, ontbijtje op bed, even lekker liggen in het zonlicht in de tuinkamer luisterend naar de vogeltjes. Knutselen aan mijn website, parfum maken, zoeken naar heerlijke combinaties. Een dagje naar mijn dochters. Lekker dansen met mijn stiefzoon in een homobar. Een dagje winkelen of sauna met een vriendin of mijn man. Toeren door de Veluwe. Terrasje pakken. Een dagje rode kruis-er uithangen bij evenementen. Muziek luisteren, zingen. Naar vrienden of familie... Ik doe niets meer wat ik zonde vind van mijn tijd, want je weet nooit wanneer je tijd is gekomen. Wanneer je jouw 'voertuig' weer terug mag schenken aan de aarde en je de reis naar de volgende sfeer mag maken. Ja ik word me bewuster van mijn sterfelijkheid, want ik word ouder. Ik ben zeker niet bang voor de dood, dankzij de prachtige en leerzame gesprekken met overledenen. Als het tijd is, is het tijd. Maar de tijd die ik heb, besteed ik sinds de overgang toch wat kritischer kijkend naar hoe ik mijn tijd wil doorbrengen in de laatste nog lange fase van mijn turbulente leventje. Het duurt nog wel even voordat ik mag gaan en die tijd ga ik graag genietend, dankbaar en liefdevol door. Daar had ik blijkbaar de overgang van mijn lichaam voor nodig, om stil te mogen staan en terug te schakelen. Stilstaan is zeker een hele vooruitgang !! Liefs, Bianca 'Everyday I understand the phrase "I'm getting too old for this shit" on an even deeper level'